Handschrift
Hans Hagenbeek heeft zich als architect altijd verwant gevoeld aan het werk van W.M. Dudok en diens voorbeeld Frank Lloyd Wright. Vreemd is dat niet, want in Hilversum, waar Hagenbeek opgroeide, zijn Dudoks gebouwen alom aanwezig. Zijn werk inspireerde Hagenbeek tot het toepassen van ver overhangende kappen, hoektorens en poortjes.
Een andere karakteristiek van Hagenbeeks werk is het aanbrengen van accenten in de gevel, meestal om de ingangspartij eruit te laten springen. Dit draagt bij aan de plasticiteit van het gebouw, net als loggia’s en balkons en het vervlechten van binnen en buiten door terugspringende bouwlagen.
Rijtjeshuizen clustert Hagenbeek graag tot grotere volumes. Het meest uitgesproken voorbeeld is de monumentale crescent van zo’n 30 eengezinswoningen in het Haagse Florence Nightingale Park.
Ook kenmerkend voor Hagenbeeks handschrift is zijn aandacht voor kleurgebruik en decoratie, vooral in een tijd waarin dat zeker niet vanzelfsprekend was. Zo past hij horizontale banden toe van gekleurd siermetselwerk, zoals bij de eengezinswoningen in Wateringseveld.
Rode baksteen of rood pleisterwerk en blauwe of gele ramen en kozijnen geven zijn gebouwen een warme uitstraling. Vaak voorziet hij ook de vloer van decoratieve patronen.
Bijzonder is ook Hagenbeeks samenwerking met beeldend kunstenaars zoals met Babs Haenen die wandtegels ontwierp voor de hal van het complex aan de Juliana Van Stolbergstraat en met Joost Swarte die de ramen ontwierp van de trappenhuizen in de Marnixstraat.